Οι στυλοβάτες μας

Annette van Kampen

Σύμφωνα με τις έννοιες της βιοδυναμικής, η Annette ενσαρκώνει το στοιχείο της γης. Έχοντας μεγαλώσει σε μια μεγάλη φάρμα κοντά στο Ρότερνταμ, ήταν σίγουρη για την απόφασή της να μην ακολουθήσει την αγροτική ζωή. Στο πλαίσιο της επαγγελματικής της πορείας, βρέθηκε στην καρδιά πολλών εκδοτικών εταιρειών, όπου έγινε ο βασικός άξονας ο οποίος συνέδεε τους συντάκτες, τα διαφημιστικά τμήματα και τα τυπογραφεία. Η Annette χαρακτηρίζεται από την ακλόνητη αφοσίωσή της, την ειλικρίνεια, τη δικαιοσύνη και την απόλυτη αξιοπιστία της.

Σήμερα, ο ρόλος της παραμένει αμετάβλητος. Χωρίς την Annette, επικρατεί χάος, οι εργασίες μένουν μισοτελειωμένες και υπάρχουν πάντα εκκρεμότητες. Είναι ο συνδετικός κρίκος στις δραστηριότητές μας με ευθύνες στους τομείς της διοίκησης, των εξαγωγών, της παραγωγής, των σχέσεων με τους πελάτες, στις αλληλεπιδράσεις με τους προμηθευτές και τους ανθρώπινους πόρους, καθήκοντα υπερβολικά πολλά για ένα μόνο άτομο. Ενώ υποστηρίζεται στα καθήκοντά της από την Άννα (διοίκηση), την Αναστασία (Σχέσεις με τους πελάτες) και τη Χρύσα (Εφοδιαστική), η σημασία της Annette υπερβαίνει τις επαγγελματικές της ευθύνες. Είναι η αδελφή ψυχή του Laurens και η στοργική μητέρα του γιου τους, George, προσθέτοντας μια προσωπική πινελιά στην οικογένειά μας, το Κτήμα Καρανίκα.

Laurens M. Hartman – Καρανίκας

Ο Laurens ενσαρκώνει το στοιχείο του αέρα, που συμπληρώνεται από τις τρομερές ιδιότητες της φωτιάς. Είναι ο οραματιστής στοχαστής και αριστοτεχνικός επικοινωνός, που διακρίνεται από το ακλόνητο πάθος του, την περιστασιακά έντονη ιδιοσυγκρασία του, την απεριόριστη δημιουργικότητά του και μια έμφυτη παρόρμηση να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες χωρίς δισταγμό. Ωστόσο, η αρμονία μεταξύ του Laurens και της Annette είναι μια απόδειξη της απαραίτητης συνεργασίας τους, όπου ο καθένας είναι ημιτελής χωρίς τον άλλο.

Αφού απέκτησε το μεταπτυχιακό του στην Ιστορία της Οικονομίας στο Πανεπιστήμιο του Leiden, ο Laurens ξεκίνησε μια πλούσια και διαφοροποιημένη σταδιοδρομία στις εκδόσεις. Η επαγγελματική του πορεία περιλάμβανε διάφορους ρόλους, από οικονομικός ρεπόρτερ για μια εξέχουσα εφημερίδα μέχρι την αξιόλογη θέση του Chief Operating Officer στο Amsterdam University Press, έναν μεγάλο ακαδημαϊκό εκδοτικό οίκο. Κατά τη διάρκεια της λαμπρής εκδοτικής του καριέρας από το 1989 έως το 2004, ο Laurens έτρεφε διαρκή αγάπη για τα παραδοσιακά κρασιά της Βόρειας Γαλλίας, ιδίως των περιοχών του Λίγηρα, της Champagne και της Βουργουνδίας. Αγαπούσε ιδίως τα κρασιά που είχαν παραχθεί πριν από τη δεκαετία του 1990 – κρασιά που είχε απολαύσει ως φοιτητής στη δεκαετία του 1980.

Αυτά ήταν κρασιά τα οποία διακρίνονταν για την αυθεντικότητά τους λόγω του terroir, τα οποία είχαν μείνει ανέγγιχτα από τις δυνάμεις της εμπορευματοποίησης. Αποτελούνται από διάφορες σοδειές, από λιγότερο ευνοϊκές χρονιές έως πραγματικά θεϊκές, με χαμηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ, υψηλή οξύτητα και ξεχωριστές προσωπικότητες. Δυστυχώς, κάθε χρόνο που περνούσε τα κρασιά αυτά γίνονταν όλο και πιο σπάνια, εν μέρει λόγω των επιπτώσεων της υπερθέρμανσης του πλανήτη και κυρίως του πολλαπλασιασμού των εργαλείων και των προσθέτων στη διάθεση των οινοπαραγωγών. Αυτά τα εργαλεία επέτρεψαν τον πλήρη χειρισμό και τον μετασχηματισμό της ποιότητας του κρασιού, που συχνά καθοριζόταν από τις συστάσεις των συμβούλων και τις προτιμήσεις των καταναλωτών.

Καθοδηγούμενος από τα συναισθήματά του και εμπνευσμένος από την επιθυμία να αναβιώσει αυτά τα κρασιά, ο Laurens ξεκίνησε μια προσπάθεια να τα φτιάξει ο ίδιος. Κατά ειρωνικό τρόπο, αυτή η αναζήτηση τον οδήγησε στην Ελλάδα, τη γενέτειρα της μητέρας του, Κατερίνας Καρανίκα – μια χώρα γνωστή για την παραγωγή κρασιών χαμηλής περιεκτικότητας σε αλκοόλ και υψηλής οξύτητας, εκτός από την περίπτωση του Αμυνταίου – ενός κρυμμένου θησαυρού ο οποίος παραμένει ακόμα άγνωστος για τον περισσότερο κόσμο.

Ο Laurens, που υπηρετεί και ως οινοποιός και ως αμπελουργός, κρατά τα ηνία στον αμπελώνα, όπου παίρνει τις κρίσιμες αποφάσεις οι οποίες τελικά θα καθορίσουν τα κρασιά που δημιουργεί. Δεν είναι όμως καθόλου μόνος σε αυτή την αξιοθαύμαστη διαδρομή.

Λία Γκάτσου

Το σημείο καμπής στο ταξίδι του Καρανίκα προς την ανακάλυψη του αφρώδους οίνου ήταν η βράβευση του Karanika Extra Cuvee de Reserve, το οποίο αναγνωρίστηκε ως προτεινόμενο κρασί στο Eleven Madison Park το 2016, γνωστό ως το καλύτερο εστιατόριο στον κόσμο. Το γεγονός αυτό σηματοδότησε τη σημαντική στροφή προς την επαγγελματική του ενασχόληση με το αντικείμενο αυτό. Ο Laurens και η Annette πήραν την αποφασιστική απόφαση να αφοσιωθούν πλήρως στο όραμά τους: συγκέντρωσαν μια εξειδικευμένη ομάδα στα αφρώδη κρασιά, διεξήγαγαν εκτεταμένη έρευνα terroir στα επτά χωριά του Αμυνταίου για να αξιολογήσουν την καταλληλότητά τους για την παραγωγή αφρώδους οίνου, επενδύοντας σε κορυφαίας ποιότητας εξοπλισμό και κελάρια και κλιμάκωσαν την παραγωγή.

Εν μέσω αυτών των προσπαθειών μετασχηματισμού, ο Laurens αναζήτησε έναν επιπλέον οινοποιό, ένα άτομο ικανό να ασχοληθεί σχολαστικά με την οινοποίηση των βασικών κρασιών που προέρχονταν από διάφορα χωράφια, ο οποίος αποτέλεσε ανεκτίμητο συνεργάτη στην αναζήτηση λύσεων. Στη συνέχεια, μια βροχερή μέρα του Σεπτέμβρη, λίγο πριν από τη συγκομιδή του 2017, εμφανίστηκε στην πόρτα μας μια μικροκαμωμένη αλλά εντυπωσιακά αποφασισμένη οινολόγος με το όνομα Λία. Δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να δεχτεί το «όχι» σαν απάντηση. Η Λία ανέλαβε, με τη θέλησή της, την τρομερή πρόκληση να βάλει τάξη στη δημιουργική αλλά χαοτική οινοποιητική προσέγγιση του Laurens. Ξεκίνησε επίσης το ηράκλειο έργο του εξορθολογισμού της περίπλοκης διαδικασίας οινοποίησης που περιλαμβάνει σταφύλια από 100 διαφορετικά χωράφια σε επτά χωριά, τα οποία τοποθετούνται μέσα σε 30 δεξαμενές, με αποκορύφωμα τη δημιουργία πέντε ξεχωριστών ετικετών και 100.000 φιαλών.

Στην αρχή, παρακολουθούσε τον Laurens από κοντά. Σήμερα, έχει εξελιχθεί πολύ πέρα από αυτόν τον ρόλο, έχοντας καταστεί πλέον ο επιδέξιος σύμμαχός του στις οινοποιητικές του προσπάθειες. Η Λία προσθέτει το μοναδικό της στυλ, τις καινοτόμες ιδέες και τις χαρακτηριστικές της αποχρώσεις στα κρασιά Καρανίκα, δίνοντάς τους, θα λέγαμε, μια θηλυκή πινελιά. Σύμφωνα με τις έννοιες της βιοδυναμικής, αντιπροσωπεύει τα στοιχεία του νερού και της γης στην ομάδα μας.

Εναρμονιστικές αξίες: Το συλλογικό μας όραμα

Στο Κτήμα Καρανίκα, πιστεύουμε σε κάτι περισσότερο από την παραγωγή εξαιρετικών κρασιών και μόνο. Παραμένουμε ενωμένοι χάρη σε ένα σύνολο διαρκών αξιών που διαπερνούν κάθε πτυχή του ταξιδιού μας. Αυτές οι αξίες χρησιμεύουν ως το θεμέλιο της ταυτότητάς μας, χαράσσοντας μια σαφή και ακλόνητη πορεία προς τον κοινό προορισμό μας.

Αγάπη για τη Μητέρα Γη: Η βαθιά ριζωμένη αγάπη μας για τη Μητέρα Γη αποτελεί τον πυρήνα όλων όσων κάνουμε. Αναγνωρίζουμε τη ζωτική σημασία της διαχείρισης, της καλλιέργειας της γης που αποδίδει τους καρπούς της εργασίας μας. Είναι μια δέσμευση να εφαρμόζουμε βιώσιμες και βιοδυναμικές πρακτικές που διατηρούν τη φυσική ισορροπία του περιβάλλοντος και του επιτρέπουν να ανθίσει.

Σεβασμός στους ανθρώπους και τα ζώα: Σεβόμαστε πλήρως όλες τις μορφές ζωής, προσφέροντας φροντίδα τόσο στους ανθρώπους όσο και στα ζώα. Δεσμευόμαστε να επιδεικνύουμε ηθική μεταχείριση, δικαιοσύνη και συμπόνια σε κάθε αλληλεπίδραση — είτε πρόκειται για την αφοσιωμένη ομάδα μας, τους αγαπημένους πελάτες μας ή την άγρια ζωή που φιλοξενούν οι αμπελώνες μας.

Πάθος για αυτό που κάνουμε: Στην καρδιά του Κτήματος Καρανίκα βρίσκεται ένα ακλόνητο πάθος για την τέχνη μας. Είναι αυτή η διακαής αφοσίωση που τροφοδοτεί την επιδίωξή μας για αριστεία, εμπνέοντάς μας να δημιουργήσουμε κρασιά που ξεπερνούν το συνηθισμένο και εξυψώνουν το εξαιρετικό. Το πάθος μας είναι η κινητήρια δύναμη πίσω από κάθε μπουκάλι, κάθε τρύγο και κάθε στιγμή που μοιραζόμαστε μαζί σας.

Αυτές οι κοινές αξίες μας ενώνουν, διαμορφώνοντας τον ακρογωνιαίο λίθο της ταυτότητας της επωνυμίας μας. Μας καθοδηγούν καθώς συνεχίζουμε να φτιάχνουμε κρασιά που ενσωματώνουν την ουσία της Ελλάδας, τιμώντας την παράδοση, αγκαλιάζοντας την αγνότητα και επιδιώκοντας ακατάπαυστα την τελειότητα.

Σε απόλυτη αρμονία με τη φύση

Φανούρης

Εδώ και καιρό οι σκέψεις του Laurens είναι χαμένες σε μια κρυφή δύναμη, μια σκέψη σχεδόν συνυφασμένη με το ίδιο το DNA του, μια διαρκή αίσθηση ότι κάτι σημαντικό έλειπε από τους αμπελώνες μας. Αυτός ο σιωπηλός ήρωας δεν είναι άλλος από τον Φανούρη, το 5χρονο μουλάρι του Καρανίκα, το οποίο αποκαλούσε με στοργή ως «Τζόκερ».

Όταν πηγαίναμε τον Φανούρη σε κάποιους αμπελώνες, συνειδητοποιήσαμε κάτι πολύ βαθύ – το πνεύμα αυτού του τετράποδου συντρόφου είναι απαραίτητο για την επίτευξη της πολυπόθητης ισορροπίας. Ο Φανούρης παίζει καθοριστικό ρόλο στους αμπελώνες μας, ιδιαίτερα κατά τη διαδικασία Hilling το φθινόπωρο και Dehilling την άνοιξη. Αυτές οι πρακτικές δεν είναι μόνο ωφέλιμες για τον ίδιο τον αμπελώνα, με τις οπλές να φροντίζουν απαλά το χώμα μεταξύ των σειρών, αλλά επίσης εξαλείφουν τις αναθυμιάσεις, μειώνουν το βάρος κοντά στα αμπέλια και δημιουργούν ένα ήρεμο περιβάλλον χωρίς θόρυβο, μεταξύ άλλων πλεονεκτημάτων που προσφέρουν.

Δεν έχουν όμως να κάνουν μόνο με την πρακτικότητα. Έχουν να κάνουν με μια βαθιά αλληλεπίδραση μεταξύ ανθρώπου και ζώου που εμπλουτίζει τις ζωές όλων των εμπλεκομένων. Ο Φανούρης αντιπροσωπεύει όχι μόνο τον εαυτό του αλλά και τα άλλα ζώα που κατοικούν στη φάρμα μας. Γιατί όμως ο Φανούρης είναι τόσο βαθιά ριζωμένος στο DNA της Laurens; Η απάντηση βρίσκεται στη γενεαλογία του Laurens, καθώς είναι η 10η γενιά της οικογένειας Hartman που εργάζεται δίπλα σε άλογα. Γύρω στο 1680, ο πρώτος Hartman, ένας γερμανικής καταγωγής αξιωματικός ιππέας, έσπευσε για να βοηθήσει την νεοσύστατη Ολλανδική Δημοκρατία με το έμπιστο άλογό του. Ο εγγονός του, Lauwrentius Hartman, γεννηθείς το 1720, έγινε έμπειρος σαγματοποιός και συντηρητής πλοίων. Αυτή η παράδοση συνεχίστηκε από γενιά σε γενιά μέχρι τον παππού του Laurens, που ονομαζόταν επίσης Laurens.

Σήμερα ο Φανούρης δεν είναι μόνος. Μαζί του είναι ο μικρότερος αδερφός του, ο Λάμπρος, ένα 4χρονο μουλάρι, και η περιποιητική «νταντά» τους, η Τζίντζερ, ένα 15χρονο άλογο Χάφλινγκερ. Έτσι, πράγματι, τα άλογα δεν είναι απλώς ένα μέρος της ιστορίας μας – είναι συνυφασμένα με τον ίδιο τον ιστό της κληρονομιάς και της ταυτότητάς μας, αποδεικνύοντας τη δέσμευσή μας σε μια αρμονική σχέση με τη φύση.